Thursday, May 16, 2013

മല്‍സരമല്ല ജീവിതം...

മല്‍സരം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത് മനഃസമാധാനമാണ്‌
ഒരു സിംഫണിയിലെ ഓരോ സംഗീതോപകരണവും മറ്റുള്ളവയോട് മല്‍സരിക്കുകയും ശബ്ദം കൊണ്ട് അവയെ തോല്‍പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് കരുതുക. എന്തായിരിക്കും ഫലം. തീര്‍ച്ചയായും അത് ഒരു സിംഫണിയായിരിക്കില്ല. പകരം അതൊരലര്‍ച്ചയായിരിക്കും. സമാനമാണിന്ന് ജീവിതത്തിന്റെ അവസ്ഥയും. എല്ലാവരും ഇന്ന് പരസ്പരം മല്‍സരത്തിലാണ്. അയല്‍ക്കാര്‍ തമ്മില്‍, ബന്ധുക്കള്‍ തമ്മില്‍, സഹപ്രവര്‍ത്തകര്‍ തമ്മില്‍, വാഹനങ്ങള്‍ തമ്മില്‍, എന്തിന് ഭാര്യാഭര്‍ത്താക്കന്മാര്‍ തമ്മില്‍ പോലും. എല്ലാവര്‍ക്കും ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്യണം, മറ്റുള്ളവരെ പിന്നിലാക്കണം, വിജയിക്കണം. ആധുനിക ജീവിതശൈലിയുടെ മുഖമുദ്രയാണ് ഈ മല്‍സരം. ഞാനോ നീയോ ആരാണ് മികച്ചവന്‍ എന്ന ചിന്തയാണിതിന് പിന്നില്‍. മികച്ച വീട്, സൗകര്യങ്ങള്‍, വസ്ത്രങ്ങള്‍, കാറ്, ജോലി, ഉദ്യോഗക്കയറ്റം അങ്ങിനെ മല്‍സരിക്കാന്‍ ഓരോരുത്തര്‍ക്കും എത്രയെത്രകാരണങ്ങളുണ്ട്. കൂടുതല്‍ സമ്പത്തും സൗകര്യങ്ങളും ഉള്ളവന് ജീവിതത്തില്‍ കൂടുതല്‍ സന്തോഷം, സംതൃപ്തി; അവനാണ് മികച്ചവന്‍ എന്ന തെറ്റായ ധാരണയാണ് ജീവിതത്തെ ഇങ്ങിനെ നിരന്തര മല്‍സരവേദിയാക്കുന്നത്. പലപ്പോഴും മല്‍സരിക്കുന്നവര്‍ക്കു പോലും അറിയില്ല, അവര്‍ പരസ്പരം മല്‍സരിക്കുകയാണെന്ന്. പുറമേ ഓളങ്ങളുണ്ടാക്കാത്ത പുഴയിലെ അടിയൊഴുക്കുപോലെയത് പക്ഷേ കൂടെയുണ്ട്. ഉത്കണ്ഠയുടെയും പിരിമുറുക്കത്തിന്റെയും ഭയത്തിന്റെയും വിഷാദത്തിന്റെയുമൊക്കെ ചുഴികളൊരുക്കി അത് പലരുടെയും ജീവിതത്തെ സംഘര്‍ഷഭുമിയാക്കുന്നുണ്ട്. ഉറക്കം കെടുത്തുന്നുണ്ട്. 

മല്‍സരം മനുഷ്യ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാണോ? അതേ എന്നും അല്ല എന്നും ഉത്തരമുണ്ട്. മനുഷ്യന്റെ രക്തത്തില്‍ തന്നെ മല്‍സര സ്വഭാവം അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നിട്ടുണ്ടെന്നാണ് മല്‍സര വക്താക്കളുടെ വാദം. അണ്ഡത്തെ സന്ധിക്കാനുള്ള ബീജങ്ങളുടെ ഓട്ടമല്‍സരം വരെ അവര്‍ അതിന് ഉദാഹരിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ മല്‍സരം ജീവിതത്തിന്റെ ഗുണനിലവാരത്തെ ബാധിക്കുമ്പോള്‍ വേണ്ട എന്നു തന്നെ പറയേണ്ടിവരും. ജീവിതത്തില്‍ നിന്ന് മല്‍സരം പൂര്‍ണ്ണമായി ഒഴിവാക്കാന്‍ പ്രയാസമാണ്. പക്ഷേ ജീവിതത്തിലെ അധിക മല്‍സരവും നാം സ്വയം സങ്കല്‍പ്പിച്ചുണ്ടാക്കുന്നതാണ്, സ്വയം തെരെഞ്ഞെടുക്കുന്നതാണ്. കാരണം വിജയിക്കേ നിലനില്‍പ്പുള്ളൂ എന്ന കാഴ്ചപ്പാടാണ്(ഭയമാണ്) നാം കുഞ്ഞുന്നാളിലേ പഠിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്. നാം വളര്‍ത്തപ്പെട്ടതും അത്തരം അച്ചിലാണ്. സ്‌നേഹത്തിനും ശ്രദ്ധയ്ക്കും ഗ്രേഡുകള്‍ക്കും വേണ്ടി പരസ്പരം മല്‍സരിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒരു സാഹചര്യത്തില്‍. പോരാത്തതിന് എക്കാലവും വീരന്മാരുടെയും വിജയികളുടെയും ഉദാത്തവത്കരിക്കപ്പെട്ട കഥകളാണ് നാലുപാടും നിന്ന് നാം കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും. 
വിഭവ ദൗര്‍ലഭ്യമാണ് മല്‍സരത്തെ സാധുകരിക്കാന്‍ എക്കാലവും ഉന്നയിക്കപ്പെട്ടുപോരുന്ന പ്രധാന വാദം. എന്നാല്‍ അതില്‍ വലിയ കഴമ്പില്ലെന്നതാണ് യാഥാര്‍ത്ഥ്യം. 'എല്ലാവരുടെയും ആവശ്യത്തിനുള്ളത് ഭൂമിയിലുണ്ട്, എന്നാല്‍ എല്ലാവരുടെയും അത്യാഗ്രഹത്തിനുള്ളതില്ല' എന്നാണ് മഹാത്മാഗാന്ധി പറഞ്ഞത്. ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ആവശ്യമുള്ളത് മാത്രം ഉപയോഗിക്കുകയാണെങ്കില്‍ എല്ലാവരുടെയും ആവശ്യത്തിനുള്ളത് ഭൂമിയിലുണ്ടെന്ന് സാരം. പക്ഷേ എല്ലാവരും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ആവശ്യമുള്ളതിലേറെയാണ്. കമ്പോളവത്കരണവും മാധ്യമ സ്വധീനവുമാണ് പലപ്പോഴും ഇത്തരം അനാവശ്യ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നത്. സ്വര്‍ണത്തിന്റെ ഒരു മല കിട്ടിയാല്‍പോലും മനുഷ്യന്‍ രണ്ടാമതൊന്ന് ആഗ്രഹിക്കുമെന്നാണ് ചൊല്ല്. ആഗ്രഹമെന്ന വളരെ സെന്‍സിറ്റീവായ ഈ മനുഷ്യഭാവത്തെ തന്നെ ചൂഷണം ചെയ്താണ് ഇക്കാലത്ത് പ്രലോഭനത്തിന്റെ സൂപ്പര്‍മാര്‍ക്കറ്റുകള്‍ നമുക്ക് ചുറ്റും മുളച്ചുപൊന്തുന്നതും തഴച്ചുവളരുന്നതും. 

ജീവിതത്തോട് ചെയ്യുന്നത്
എന്താണ് സുഖസൗകര്യങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള ഈ കഴുത്തറപ്പന്‍ മല്‍സരം ജീവിതത്തോട് ചെയ്യുന്നത്? വിജയത്തിനുവേണ്ടി പലപ്പോഴും മറ്റുള്ളവരുടെ തോളില്‍ ചവിട്ടാനും, ചവിട്ടിത്താഴ്ത്താനും അത് നമ്മെ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നു. പരസ്പരമുള്ള സഹായവും വിവര കൈമാറ്റവും പോലും തടയപ്പെടുന്നു. എതിരാളികളെന്ന് സങ്കല്‍പിക്കുന്നവരുടെ, അവരാരുമാകട്ടെ നല്ല പരിശ്രമങ്ങള്‍ പോലും അവമതിക്കപ്പെടുന്നു. എതിരാളിയുടെ ചിന്തയെയും പ്രവൃത്തിയെയുമൊക്കെ സദാ നിരീക്ഷിക്കാനും അവനെതിരെ തന്ത്രങ്ങള്‍ മെനയാനും ജീവിതത്തിലെ വിലപ്പെട്ട സമയവും ഊര്‍ജവും ചെലവാക്കേണ്ടിവരുന്നു. പരസ്പരം താരതമ്യപ്പെടുത്തിയും വിലയിരുത്തിയും സദാ ഉത്കണ്ഠപ്പെടുന്നു. അസൂയ, അത്യാഗ്രഹം, കുറ്റബോധം, ഭയം, വെറുപ്പ് തുടങ്ങിയ വികാരങ്ങള്‍ ചിന്തകളിലും പ്രവൃത്തിയിലും നിറയുന്നു. തത്ഫലമായി മാനസിക സമ്മര്‍ദ്ധവും വേദനയും ദുഃഖവുമൊക്കെ ജീവിതത്തിന്റെ നിത്യഭാവമായി മാറുന്നു. മല്‍സരം മുറുകുമ്പോള്‍ നഷ്ടപ്പെടുന്നത് മനഃസമാധാനം തന്നെയാണ്. ചതി, മോഷണം, അഴിമതി, കൊലപാതകം തുടങ്ങി എല്ലാത്തരം കുറ്റകൃത്യങ്ങളും സമൂഹത്തില്‍ പെരുകുന്നതും ഈ മല്‍സരമനോഭാവം മൂലമാണെന്ന് കാണാന്‍ കഴിയും. എന്തുചെയ്തും പണമുണ്ടാക്കണം, സുഖം നേടണം, മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് മുന്നില്‍ മേനി നടിക്കണം എന്ന മനോഭാവമാണ് പലകുറ്റകൃത്യങ്ങളിലേക്കും മനുഷ്യനെ നയിക്കുന്നത്. ജീവിതത്തെ നിരന്തരം പിരിമുറുക്കത്തിലകപ്പെടുത്തുന്നതും രോഗങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നതുമായ ഈ മല്‍സര മനോഭാവം നമുക്ക് വേണോ. ജീവിതം ഒന്നേയുള്ളൂ എന്നോര്‍ക്കുക.
സഹകരണം നല്ല വഴി
സഹകരണമാണ് ജീവിത വിജയത്തിലേക്കുള്ള ശരിയായ വഴി, മല്‍സരമല്ല. ഒരുമയുണ്ടെങ്കില്‍ ഉലക്കമേലും കിടക്കാമെന്നല്ലേ പ്രമാണം. പരസ്പരം സഹായിച്ചും സഹകരിച്ചും മുന്നേറിയാല്‍ വിജയം എളുപ്പമാവും. എല്ലാവര്‍ക്കും അതിന്റെ ഗുണം ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും. മനഃസമാധാനവും നഷ്ടമാകില്ല. ജീവിതത്തിന്റെ ഭാവം മല്‍സരമായി മാറുമ്പോള്‍ മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കാനുള്ള മനസാണ് നഷ്ടമാകുന്നത്. കൂട്ടായ്മയുടെ മധുരമാണ് ഇല്ലാതാവുന്നത്. മല്‍സര മനോഭാവത്തെ കീഴടക്കാന്‍ ആദ്യം വേണ്ടത് അത്യാഗ്രഹവും സ്വാര്‍ത്ഥതയും വെടിയലാണ്. ഉള്ളതില്‍ സംതൃപ്തനാവുക. അത് സമര്‍ത്ഥമായി വിനിയോഗിക്കുക, നിങ്ങള്‍ക്കും സഹജീവികള്‍ക്കും വേണ്ടി. ഇല്ലെങ്കില്‍ അസൂയ സ്‌നേഹരൂപേണ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരും. അത് മല്‍സരവും വെറുപ്പുമായി മാറാന്‍ അധിക നേരം പിന്നെ വേണ്ടിവരില്ല. പരസ്പര ബഹുമാനം, വിശ്വാസം, ആത്മാര്‍ത്ഥത, മാനവികത ഇവയാണ് സഹകരണത്തിന് അടിസ്ഥാനപരമായി വേണ്ട മറ്റു ഗുണങ്ങള്‍. 
സഹകരണമാണ് വിജയത്തിലേക്കുള്ള വഴി

ജീവിതം ഒരു യാത്രപോലെയാണ്. മറ്റുള്ളവരുടെ പ്രശംസ പിടിച്ചുപറ്റാനോ, അവരെ തോല്‍പിക്കാനോ ആണ് ആ യാത്രയിലൂടനീളം നിങ്ങള്‍ ശ്രമിക്കുന്നതെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ യാത്ര പാഴാക്കുകയാണ്. മല്‍സര മനസ്സ് മൂലം മറ്റുള്ളവരുടെ മാര്‍ഗത്തില്‍ തടസ്സമുണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ തന്നെയാണ് വഴിമുടക്കുന്നത്. പകരം ജീവിതയാത്രയെ ആസ്വദിക്കുക. വീണുപോയവര്‍ക്ക് ഒരു കൈ സഹായം നല്‍കുക. അത് നിങ്ങളുടെ കരുത്ത് വര്‍ധിപ്പിക്കും. കൊടുക്കുന്നത് മൂലം നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒന്നും നഷ്ടപ്പെടില്ല. ഇരട്ടിയായി ലഭിക്കുകയേ ഉള്ളൂ. സ്‌നേഹമുണ്ട് എന്ന് പറയുന്നതിലല്ല കാര്യം. സ്‌നേഹിക്കുന്നവര്‍ക്കുവേണ്ടി ത്യാഗം ചെയ്യുന്നതിലാണ് സത്യസന്ധത.

Monday, May 6, 2013

ഇന്നലെയും നാളെയും പോട്ടെ, നമുക്ക് 'ഇപ്പോള്‍' ജീവിക്കാം

 രിക്കല്‍ ഒരു ജാപ്പനീസ് പടയാളിയെ ശത്രുക്കള്‍ പിടികൂടി ജയിലിലടച്ചു. ആ രാത്രി അയാള്‍ക്ക് ഒരു പോള കണ്ണടക്കാനായില്ല. പിറ്റേന്ന് പുലരുമ്പോള്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്ന ഭീകരമായ പീഢനങ്ങളായിരുന്നു അയാളുടെ മനസ്സില്‍. ആധിപിടിച്ച് തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടക്കവേ പണ്ടൊരിക്കലെന്നോ കണ്ട സെന്‍ഗുരുവിന്റെ വാക്കുകള്‍ അയാളുടെ ചെവിയില്‍ മുഴങ്ങി. 'നാളെ എന്നത് ഒരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യമല്ല, അതൊരു മായയാണ്. ഇപ്പോള്‍, ഈ നിമിഷം, അത് മാത്രമാണ് യാഥാര്‍ത്ഥ്യം...' തിരയടങ്ങിയ കടലുപോലെ പതിയെ അയാളുടെ മനസ്സ് ശാന്തമായി. അപ്പോള്‍ അയാള്‍ക്ക് നിഴലും നിലാവും രാപ്പാടിയുടെ പാട്ടുമൊക്കെ ആസ്വദിക്കാനായി. ഇലയനങ്ങാതെ, ഇമയറിയാതെ ഉറക്കം അയാളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. 

ഈ അശാന്തനായ പടയാളിയെപ്പോലെയാണ് നമ്മിലധികം പേരും. ഭൂതത്തിന്റെയും ഭാവിയുടെയും തടവറയില്‍ ജീവിക്കുന്നവര്‍. വര്‍ത്തമാനത്തില്‍ ജീവിക്കുന്നവര്‍ വളരെക്കുറച്ചുമാത്രം. ഒരിക്കല്‍ ബുദ്ധന്‍ പറഞ്ഞു, 'വരാനിരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ആശങ്കപ്പെടുന്നതിലും കഴിഞ്ഞുപോയതിനെക്കുറിച്ച് വിലപിക്കുന്നതിലുമല്ല മനസിന്റെയും ശരീരത്തിന്റെയും ആരോഗ്യരഹസ്യം, ഈ നിമിഷത്തില്‍ വിവേകത്തോടെയും ആത്മാര്‍ത്ഥതയോടും ജീവിക്കുന്നതിലാണ്'. ആലോചിച്ച് നോക്കൂ. നമ്മുടെ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്കധികവും കാരണമിതുതന്നെയല്ലേ. ജീവിതത്തിന്റെ മനോഹാരിത നശിപ്പിക്കുന്നത് ഈ അനാവശ്യ ചിന്തകളല്ലേ. പിരിമുറുക്കവും കോപവും അസ്വസ്ഥതകളുമാണതിന്റെ അനന്തരഫലം.
യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ എന്താണ് ഈ ഇന്നലെയും നാളെയും. ഒന്നാമത്തേത് കഴിഞ്ഞുപോയതാണ്. അതിലിനി നമുക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല, ചെയ്യാനാവുകയുമില്ല. രണ്ടാമത്തേത് വരാനുള്ളതാണ്. 'നാളെകള്‍ ഒരിക്കലും വരുന്നില്ല' എന്ന് കേട്ടിട്ടില്ലേ. നാളെ എന്നത് ഒരു കണ്‍സെപ്റ്റ് മാത്രമാണ്, കാത്തിരിപ്പാണ്. സമീപസ്ഥമാണ് എന്ന് അത് നമ്മെതോന്നിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് മാത്രം. സത്യത്തില്‍ 'ഇന്ന്' മാത്രമാണ് നിലനില്‍ക്കുന്നത്. നമുക്കെന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്നതും 'ഇപ്പോള്‍' മാത്രമാണ്. ഇന്നിലല്ല നിങ്ങള്‍ ജീവിക്കുന്നതെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ കഴിയുന്നത് അയഥാര്‍ത്ഥ ലോകത്താണ്. നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാനാവാത്ത ലോകത്ത്. അകാരണമായ ഭയം നമ്മെ കീഴടക്കുന്നത് അപ്പോഴാണ്. നിലവിലില്ലാത്ത ഒന്നിന് കാത്തിരുന്ന് ഉള്ളത് കളയണോ? ദൈവത്തിന്റെ അനന്തമായ ഖജാനയില്‍ നിന്ന് നമുക്കനുവദിച്ച സമയം എപ്പോഴാണ് തീര്‍ന്നുപോകുന്നതെന്ന് ആര്‍ക്കറിയാം. ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ അങ്ങിനെ എത്ര സമയം പാഴായി അല്ലേ? പോട്ടെ, പോയത് പോട്ടെ. 'വയലേലകളിലെ മനോഹരമായ ലില്ലിപ്പൂക്കളെ നോക്കൂ, അവ നാളെയെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുന്നതേയില്ല, അവ 'ഇപ്പോള്‍' ജീവിക്കുന്നു..' ഇന്നില്‍ ജീവിക്കുമ്പോള്‍ ജീവിതം ലില്ലിപ്പൂ പോലെ മനോഹരമാകുമെന്നാണ് യേശുക്രിസ്തു ഈ ഉപമയിലൂടെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്. 

ഓരോ നിമിഷവും നമുക്ക് പൂര്‍ണമായി ജീവിക്കാം. എ കംപഌറ്റ് ലിവിംങ്. ക്ഷിപ്രസാധ്യമല്ല അത്. മനുഷ്യന് ലഭിക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും ഒരിക്കല്‍ മാത്രം ലഭിക്കുന്നതാണ്. റീവൈന്‍ഡ് ചെയ്യാനോ റിപ്പീറ്റ് ചെയ്യാനോ കഴിയാത്ത സമയത്തിന്റെ തന്മാത്ര. അത് അവസാന തുള്ളിവരെ അനുഭവിക്കാന്‍ കഴിയുന്നവര്‍ അപൂര്‍വമാണ്. ജീവിതമാകെ കൂട്ടിക്കിഴിച്ച് നോക്കിയാല്‍ കാലും അരയും മുക്കാലും മാത്രം ജീവിക്കാനായ എത്രയെത്ര നിമിഷങ്ങളുണ്ടാവും. ഒന്ന് കടിച്ച് വലിച്ചെറിഞ്ഞ ആപ്പിള്‍ പോലെ എത്രയെത്ര നിമിഷങ്ങള്‍. അതായിരിക്കും ആയുസ്സിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും. പാഴായ സമയങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മയില്‍ അവ ബാക്കിവെച്ച ഭക്ഷണം പോലെ ചീഞ്ഞ് നാറി അവശിഷ്ട ജീവിതത്തെയും ദുര്‍ഗന്ധപൂരിതമാക്കും. ജീവിതത്തിലെ ഓരോ നിമിഷവും ദൈവത്തിന്റെ ദാനമാണെന്നറിയുക. ദാനത്തെ നിന്ദിക്കുന്നത് മാന്യതയല്ല. വരണ്ട ഭുമിയിലെ ഓരോ മണല്‍തരിയെയും പുതുമഴ നിറയ്ക്കുന്നതുപോലെ ആയുസ്സിലെ ഓരോ നിമിഷത്തെയും ജീവിതം കൊണ്ട് നിറയ്ക്കുക. ജീവനുള്ള ജീവിതം. ദൈവത്തിനുമുന്നില്‍ മനുഷ്യന് സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും നല്ല സമ്മാനമായിരിക്കും അത്. 

ഈ നിമിഷം മുതല്‍ ഇന്നില്‍ ജീവിച്ചു തുടങ്ങാം, പൂര്‍ണമായിത്തന്നെ. ജീവിക്കുന്ന ലോകത്തിലും കാലത്തിലും മനസ്സിന്റെ സാന്നിധ്യം ഉറപ്പാക്കലാണത്. അത് നിങ്ങളുടെ ശാരീരികാരോഗ്യത്തിലും വൈകാരിക നിലയിലും മാറ്റം വരുത്തും, ഉറപ്പ്. ഇന്നില്‍ ജീവിക്കുമ്പോള്‍ ജീവിതം ഇന്ന് എങ്ങിനെയാണോ അങ്ങിനെ നാം അതിനെ സ്വീകരിക്കുകയാണ്. അതിന്റെ എല്ലാ കുറ്റങ്ങളോടെയും കുറവുകളോടെയും. ഇന്നലെ സംഭവിച്ചതെന്തുമാകട്ടെ, അത് ദുരന്തമോ, അനിഷ്ടകരമായതോ എന്തുമാവാം. അത് സംഭവിക്കാതിരിന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നതുകൊണ്ടോ അതിനോട് മല്ലടിക്കുന്നതുകൊണ്ടോ കാര്യമില്ല. അതിനെ പൂര്‍ണ മനസ്സോടെ സ്വീകരിച്ച് മുന്നോട്ട് പോവുക. അപ്പോള്‍ നമുക്ക് നമ്മുടെ തെറ്റുകളോട് പൊറുക്കാന്‍ കഴിയും. മറ്റുള്ളവരുടേതിനോടും. മനസ്സിന് സമാധാനം ലഭിക്കും. 'സംഭവിച്ചതെല്ലാം നല്ലതിന്, സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും നല്ലതിന്, ഇനി സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്നതും നല്ലതിന്' എന്നാണ് ഭഗവദ്ഗീത പറയുന്നത്. 

പലരും ജീവിതത്തില്‍ മാറ്റങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവും. പക്ഷേ അത് മറ്റൊരുസമയത്തേക്ക് മാറ്റി വെക്കാറാണ് പതിവ്. ഒരു പ്രത്യേക ദിവസമെന്നോ, നല്ല സമയമെന്നോ ഒക്കെ കരുതിയാവും. പലപ്പോഴും അത് സംഭവിക്കാറില്ലെന്ന് മാത്രം. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഇപ്പോളാണതിന് പറ്റിയ സമയം. മാറ്റത്തെക്കുറിച്ചാലോചിക്കുന്ന അതേസമയം. ഒന്നും അയഥാര്‍ത്ഥമായ നാളെയിലേക്ക് മാറ്റിവെക്കരുത്. മറ്റൊന്ന് മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കാനുള്ള പ്രേരണയെ നിയന്ത്രിക്കുക എന്നതാണ്. ശാന്തമാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമാവുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. പകരം ചിന്തകള്‍ വന്നുപോട്ടെ. അവയെ നല്ലത് ചീത്തത് എന്ന് വേര്‍തിരിക്കാതെ അവയ്ക്ക് സാക്ഷിയാവുക. ഒപ്പം ശ്വസനത്തില്‍ ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുക. അത് യാഥാര്‍ത്ഥ്യലോകത്തേക്ക് തിരികെവരാന്‍ സഹായിക്കും. ബോധപൂര്‍ണമായ ശ്വസനം നമ്മെ വര്‍ത്തമാനത്തിലെത്തിക്കും. 
സംഗീതാസ്വാദനവും മനസ്സ് തെളിയാന്‍ നല്ലതാണ്. ചെയ്യുന്നതെന്തും അറിഞ്ഞ്, ആസ്വദിച്ച്, മനസ്സ് കൊടുത്ത് ചെയ്യാന്‍ ശ്രമിക്കുക. നിന്റേത്, എന്റേത്, വലുത്, ചെറുത് തുടങ്ങിയ കാഴ്ചപ്പാടുകളെല്ലാം മനസ്സില്‍ നിന്ന് മായ്ച്ച് കളയുക. നിങ്ങളിന്നെന്താണോ അതിനൊക്കെ കാരണക്കാരായവരോട് നന്ദിയുള്ള മനസ്സ് സദാ നിലനിര്‍ത്തുക. 

Friday, May 3, 2013

ജയിക്കാന്‍ പ്രയാസമുള്ള പോരാട്ടം...

ഒരിക്കല്‍ ബുദ്ധനും ശിഷ്യഗണങ്ങളും ഒരു ഗ്രാമത്തിലൂടെ കടന്നുപോവുകയായിരുന്നു. യാത്രക്കിടെ ബുദ്ധന്‍ പാതയോരത്തെ ഒരു മരച്ചോട്ടില്‍ വിശ്രമിക്കാനിരുന്നു. സാധാരണ അത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലാണ് ബുദ്ധന്‍ തന്റെ ആശയങ്ങള്‍ ശിഷ്യന്മാര്‍ക്ക് പകര്‍ന്നുനല്‍കിയിരുന്നത്. ബുദ്ധന്‍ സംസാരിച്ചുതുടങ്ങിയതോടെ ഗ്രാമവാസികള്‍ അദ്ദേഹത്തെ കേള്‍ക്കാനായി ചുറ്റുംകൂടി. എന്നാല്‍ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ മാത്രം ദുരെ മാറി നിന്ന് അവരെ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. നഗരത്തില്‍ നിന്ന് ഗ്രാമത്തിലെത്തി നാട്ടുകാരെ കയ്യിലെടുത്ത് സാധനങ്ങള്‍ വിറ്റഴിക്കുന്ന സംഘമെന്നാണ് അയാള്‍ കരുതിയത്. ആളുകളുടെ എണ്ണം കൂടിവരുന്നത് കണ്ട് കോപാകുലനായ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ബുദ്ധനടുത്തെത്തി അദ്ദേഹത്തെ അധിക്ഷേപിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പക്ഷേ ബുദ്ധനൊന്നും പ്രതികരിച്ചില്ല. ശാന്തനായി അയാളുടെ ചീത്തവിളി കേട്ടിരുന്ന ബുദ്ധന്‍ ഒടുവില്‍ ചോദിച്ചു- 
ചെറുപ്പക്കാരാ, നിങ്ങളൊരാള്‍ക്ക് വേണ്ടി ഒരു സ്‌നേഹസമ്മാനം വാങ്ങിയിട്ട് അയാളത് സ്വീകരിച്ചില്ലെങ്കില്‍ അത് അപ്പോള്‍ ആരുടേതായിരിക്കും? 
വിചിത്രമായ ചോദ്യം കേട്ട് ആദ്യമൊന്നമ്പരന്ന ചെറുപ്പക്കാരന്‍ പറഞ്ഞു-അയാളത് സ്വീകരിച്ചില്ലെങ്കില്‍ എന്റേത് തന്നെയായിരിക്കും, ഞാനാണല്ലോ അത് വാങ്ങിയത്.
തീര്‍ച്ചയായും, താങ്കള്‍ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്-ബുദ്ധന്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തുടര്‍ന്നു, 
നിങ്ങളിപ്പോഴെന്നോട്, ദേഷ്യപ്പെട്ടു, എന്റെ മേല്‍ അധിക്ഷേപ വാക്കുകള്‍ ചൊരിഞ്ഞു, പക്ഷേ ഞാന്‍ ആ അധിക്ഷേപങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ചില്ലെങ്കിലോ? തിരിച്ച് താങ്കളോട് കോപിച്ചില്ലെങ്കിലോ? അവയെല്ലാം താങ്കളുടെ മേല്‍ തന്നെയായിരിക്കില്ലേ പതിക്കുക, സമ്മാനം ഉടമസ്ഥന് തന്നെ തിരികെ ലഭിക്കുന്നത് പോലെ. 
തെറ്റ് മനസ്സിലാക്കിയ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ബുദ്ധനെ വണങ്ങി ശിഷ്യരുടെ കൂട്ടത്തിലിരുന്നു. 
അപ്പോള്‍ ബുദ്ധന്‍ എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു-കണ്ണാടി ഒരു വസ്തുവിനെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ, തടാകം ആകാശത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ, വാക്കുകളെയും പ്രവൃത്തിയെയും കുറിച്ച് കരുതലെടുക്കുക, അത് നല്ലതിനായിരിക്കണം. നല്ലത് എപ്പോഴും നല്ലതായിരിക്കും തിരികെ തരുക, മോശമായത് എപ്പോഴും മോശമായതും. ആരെങ്കിലും ദേഷ്യപ്പെടുന്നവരോട് തിരിച്ചും ദേഷ്യപ്പെട്ടാല്‍ 
അയാളും അതില്‍ പങ്കാളിയാവുകയാണ്. കോപിഷ്ടനോട് ആര് കോപിക്കാതിരിക്കുന്നുവോ അയാള്‍ ജയിക്കാന്‍ ഏറെ പ്രയാസമുള്ള പോരാട്ടത്തില്‍ വിജയിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്, ബുദ്ധന്‍ പറഞ്ഞു.